افسوس

مردان جنگ را می‌بینم

مثله شده

نه عطر خاک

نه بوی گلاب

و نه انتظار خاموشِ خنکای آن چلواری سپید

مردان جنگ را می‌بینم

تکیده‌تر

خمیده‌تر

بی‌آنکه فروغ چشمانشان

حتی

پیش پایشان را روشن کند

مردان جنگ

حیران و سرگردان

با چشمانی باز

گنگ و مبهم

پیش رو را می‌نگرند

 

از دفتر  رؤیای سوخته